..όλοι τη σκέψη μας την είχαμε εκχωρήσει σ' αρχηγούς σοφούς που σκέφτονταν για λογαριασμό μας....

    Ας σταματήσουμε μ' αυτή την ιστορία

πως έφταιξε μονάχα ο Μπέρια.

Όλοι μας κάποτε θαυμάσαμε

κάποιον εγχώριο μιμητή του

όλοι τη σκέψη μας την είχαμε εκχωρήσει

σ' αρχηγούς σοφούς που σκέφτονταν για λογαριασμό μας

όλοι μας λιβανίσαμε για μεγαλοφυΐες καθοδηγητές

που βλέπαμε τι ντενεκέδες ήσαν

όλοι αρνηθήκαμε την καλημέρα σε διαγραμμένους

που ξέραμε πως δεν ήσανε χαφιέδες

όλοι καταπίναμε τη γνώμη μας σα φλέμα

δίχως το σθένος να πάμε μιαν άποψη ως το τέλος

όλοι μας γράψαμε ποιήματα προσωπολατρίας

ή πάντως τα ορεχτήκαμε.

Δεν έφταιξε μόνο ο Μπέρια.

*

Αλίμονο το νιώθαμε πόσο ήμαστε ανίσχυροι

πόσο εύκολα γινόμαστε ύποπτοι όλοι

πώς σ' αχρηστεύει μια συντροφική κουβέντα

ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο

άλλωστε το 'χαμε δεχτεί

οι διανοούμενοι είναι ανεύθυνοι

οι ποιητές ευάλωτοι

και πια δεν ήταν ο φόβος της ζωής

δεν ήταν καν ο φόβος του στιγματισμού,

της απομόνωσης, της καταδίκης,

ήτανε πάνω απ' όλα ο φόβος μήπως βλάψεις

μην άθελά σου βοηθήσεις τον εχθρό

μη δεν προσφέρεις πέρα απ' τη ζωή σου

την ίδια σου τη συγκατάθεση

έτοιμος πάντα κι εσύ να ξαναπείς

θρόνου εξώσατε, πόλεως απελάσατε,

αιρούμαι παθείν ό τι αν βούλησθε

και περ αθώος ων,

της υμών ένεκεν ομονοίας...

Μα αν είναι για χάρη της ομόνοιας

να πνίγεται πάντοτε η αλήθεια

να βασιλεύουνε διαρκώς οι φαύλοι,

όχι καθάρματα, όχι άλλο πια,

μια τέτοια ενότητα καλύτερα να συντριβεί.

*

Δεν έφταιξε μονάχα ο Μπέρια

όταν ακόμα τόσοι εμπνέονται

από βιογραφίες κίβδηλες και γλοιώδεις

τόσοι χρειάζονται πρόθυμους γραφιάδες

παραχαράκτες δημοσιογράφους, κόλακες ποιητές,

τόσοι επαναλαμβάνουν ξεθωριασμένες ρητορείες

καλύπτοντας συντάξιμα έτη επανάστασης

και καταστρώνοντας την προσεχή προαγωγή τους.

 

Μάης 1956
 Από τη συγκεντρωτική έκδοση Τίτος Πατρίκιος – Ποιήματα, II (εκδόσεις Κέδρος, 1998)