Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

 
   Επειδη βαρέθηκα τα τίποτα να περνιούνται για σπουδαία...επειδη δεν θέλω να ακούω άλλες ανοησίες και να προσπαθω να ανιχνεύσω την ομορφια μέσα σ'αυτες...(και άντε να βρεις κάτι που δεν υπάρχει!!!)...γι' αυτο αφήνω τον Αλκαίο και τον Μαυρουδη και την Αρλέτα να κάνουν αυτο που έκαναν πάντα...να γλυκαίνουν τη καρδια μου!Ελπίζω και την δικιά σας!

      
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου