Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
("Ο Πληθυντικός Αριθμός" της Κικής Δημουλά.)
Για τον κόσμο που μας “παίρνουν” και τον κόσμο που αφήνουμε και “χάνεται”… εκείνος ο κόσμος που αγαπήσαμε και έχουμε καλά κρυμμένο στις παιδικές μας ψυχές…
τα αθώα παιδικά μας γέλια, οι μνήμες, η νοσταλγία. Και η Ελλάδα της ανθρωπιάς και της ντομπροσύνης, που γνωρίσαμε και χάνεται. Ανεπιστρεπτί. Μας τελειώνει κι η αθωότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου